“Paseando por tus lienzos, entre tiendas antiguas,
marinas, atardeceres, maletas …. crucé, sin darme cuenta, el umbral a lo
visible, saludé con sorpresa y alegría a la mujer que siempre fui , aquel día me
reconocí. Gracias.”
Remenbrances (en agradecimiento a la tierra de adopción)
Racons
solitaris, abandonats …
avui buits,
fa temps
transitats.
Portes velles, deixades …
avui tancades,
fa temps obertes i pintades.
Botigues silencioses, destenyides,
entelades …
avui empolsinades,
fa temps bullicioses i orejades.
Racons,
portes, botigues …
remenbrances
d’un passat recent,
d’enyorances,
d’un present existent
i desig d’un
future neixent.
Maletas
Pinceladas en las sombras
de trazos perfilando
forma y fondo,
a un recuerdo.
Sois vosotras ...
viejas maletas de antaño,
andarinas incansables,
morada del desarraigo,
consuelo del desencanto.
Sois vosotras ...
devoradoras de sueños,
de amores y desamores,
de esperas y desengaños.
Sois vosotras ...
fieles compañeras ambulantes
siempre a punto de partir,
siempre a punto de llegar.
Parón en el tiempo
Ilusión
...
desde aquí,
parón en el tiempo
ventana abierta al firmamento.
Ilusión
...
desde aquí,
parón en el tiempo
paraíso de colores inundando el
pensamiento.
Ilusión
...
desde aquí,
parón en el tiempo
fantasías en las formas dibujando un
sólo cielo.
Realidad
...
desde aquí,
parón en el tiempo
barco viejo abatido por el viento.
Realidad
...
desde aquí,
parón en el tiempo
tierra húmeda congelando el
sentimiento.
Realidad
...
desde aquí,
parón en el tiempo
murmullo del mar susurrando a sus
adentros.
Ilusión,
realidad ...
cielo, tierra, mar
desde aquí,
parón en el tiempo
lenguaje del lienzo despidiendo su
aliento.
No hay comentarios:
Publicar un comentario